مهدی فیضی: این دانش‌آموز هشتمی اولین نفری بود که صحبت را شروع کرد. او کل روندهای آموزشی موجود را دارای مشکل می‌دانست که از مشکلات ریز و کوچک زیادی تشکیل شده. منحصر شدن آموزش به روش کلامی توسط معلم و استفاده نکردن از روش‌های دیگر مثل آموزش میدانی و بازدید را از ایرادات تدریس کنونی بیان کرد و همچنین درگیر بودن دانش‌آموزان با حفظ کردن محتوای آموزشی و نه یادگیری و کاربردی نبودن آن را از معضلات دیگر نظام آموزشی دانست.
او روش ارزشیابی موجود را نیز که فقط به صورت کتبی و نمره‌محور است دارای مشکل عنوان کرد که راه‌حل آن استفاده از روش‌هایی مانند مثل ارزشیابی پروژه‌ای است. در ادامه به تک‌بعدی بودن آموزش در کشور ما پرداخت و گفت که به علائق مختلف اهمیت داده نمی‌شود و هدف‌گذاری برای افراد یکسان است در حالی که باید به بحث‌های مهارتی در کنار مباحث درسی نیز پرداخته شود. همچنین برای خارج شدن از تک بعدی بودن باید به جنبه‌های مختلف نوجوان از جمله جنبه‌های عاطفی، عقلی و… نیز پرداخته شود.
این دانش‌آموز که صحبت‌های زیادی برای زدن داشت در ادامه به تفاوت‌های نسل دهه هشتاد با نسل‌های قبل پرداخت و از ویژگی‌های آن‌ها بالاتر بودن سطح فکری به جهت داشتن ارتباطات بیشتر با دنیا و در اختیار داشتن اطلاعات بیشتر از طریق رسانه دانست و عدم آموزش و کار بر روی سواد رسانه‌ای در کشور ما را از ایرادات مهم نظام فعلی آموزشی فعلی بیان کرد. همچنین ویژگی‌هایی که از نظر این دانش‌آموز باعث جذابیت آن برای نسل دهه هشتاد می‌شود را کوتاه، سریع، شیرین، ساده و بی هویت بودن دانست.
سپهر کهنزاد: این نوجوان کلاس هشتم اهمیت مساوی ندادن به دروس مختلف را ایراد نظام آموزشی می‌دانست و نظام نمره محور فعلی را ناکارآمد توصیف کرد. او می‌گفت که برای تحصیل باید برنامه‌ریزی داشت و مدرسه با کمک مشاوره‌ای باید به دانش‌آموزان برای رسیدن به یک برنامه‌ی خوب کمک کند.
در ادامه به لزوم هدایت تحصیلی بر اساس علایق پرداخت که عدم اهمیت به آن باعث ایجاد مشکلاتی مثل کسب نکردن نمره در دروسی که به آن‌ها علاقه وجود ندارد و در نتیجه ایجاد افسردگی‌های ناشی از آن می‌شود.
این دانش‌آموز شاد بودن و وجود تفریحات در مدرسه را از لوازم یک مدرسه‌ی خوب بیان کرد.
همچنین او به اهمیت آموزش مهارت‌های اجتماعی از جمله کارگروهی پرداخت و گفت که برای آموزش‌های آنلاین لازم است که آداب و سواد استفاده از آن به افراد آموزش داده شود.
رضا رضایی: این دانش‌آموز قاعده‌های مرسوم را کنار زد و حرف‌های متفاوتی برای زدن داشت. او هدایت تحصیلی در نظام آموزشی کنونی را دیر دانست که این موجب ایجاد اجبار و استفاده از زور نمره برای پیش بردن اهداف آموزشی می‌شود و راه‌حل آن را رفتن به سمت علایق دانش‌آموزان دانست.
همچنین روش تدریس مجازی را به علت نداشتن سختی‌های تدریس حضوری و به روزتر بودن بهتر توصیف کرد.
در ادامه ایشان نیز ویژگی نسل دهه هشتاد را بالاتر بودن سطح فکری دانست و علت آن را در اختیار داشتن امکانات بیشتر که باعث کنجکاو شدن نسبت آن‌ها می شود بیان کرد.
0 Comments